Herkes, yılbaşının yeni bir yılın ve yeni umutların başlangıcı olduğunu düşünür genelde…Bense çok uzun yıllardır sonbahar aylarında hissediyorum o heyecanı kendimde… Üniversiteye başlamam, eşimle tanışmam, ilk işim, çocuklarımın ilk okula başlamaları gibi hayatımda büyük öneme sahip olayların hepsinin eylül ayında olduğunu düşününce, normal sanırım böyle hissetmem.. Diğer taraftansa, sonbaharın adım adım yaklaştığı bu günlerde, yaza veda etmenin hüznü var içimde… Bir ada insanı olarak yazın o güneşli, sakin ve tembel günlerinin yerini serin, kısa ve koşuşturma dolu günlere bırakacağını hissettikçe yazın hiç bitmemesi için daha fazla dua ederken buluyorum kendimi bu aralar… Ancak fayda etmeyeceğinin de bir o kadar farkında olarak, önümüzdeki soğuk günleri daha kolay atlatabilmek için kendimi ve…

Çocuklarıma küçük yaşlardan itibaren yaşam becerilerini öğretmeye çalışıyorum ve evimizdeki günlük işlere yardım etmek de bunu öğretmenin en iyi yolu bence. Benim fikrime göre, 3 ila 4 yaşlarından itibaren ev işlerine katkıda bulunabilirler. ÇOCUKLARA EV İŞLERİ İLE İLGİLİ SORUMLULUKLAR VERİLMELİ MİDİR? KAÇ YAŞINDAN İTİBAREN VERİLMEYE BAŞLANMALIDIR? Çocukların ev işlerine ve aileye erken yaşta katkıda bulunduğunu hissetmelerine yardımcı olmanın çok önemli olduğuna inanıyorum. Çocuğunuza evde vereceğiniz sorumluluklar onu geleceğe hazırladığı gibi kendine güveninin ve sorumluluk bilincinin gelişmesinde önemli bir adımdır. Her çocuğun gelişim hızı farklıdır, bu nedenle çocuğunuz hangi yaşta hazır olduğuna inanıyorsanız, sorumluluk vermeye o zaman başlayın. Ama bence 3 yaş, onlara ev işleri ile ilgili sorumluluk vermeye başlamak için…

Yazın yüzünü tamamen göstermesiyle birlikte, bu yaz Mango’dan kendime neler alsam diye göz gezdirdim ve işte seçtiklerim… Daha beğendiğim o kadar çok şey vardı ki…Bugün itibariyle indirim de başlamış… Benim gibi indirimi bekleyenlere duyurulur 🙂

Biz zamane anne-babaları sürekli olarak çocukları oyalama ve eğlendirme gayesindeyiz nedense. Nereye gidelim? Ne yapalım? Ne seyredelim? Ne oynayalım? Onlar için yapay bir eğlence dünyası yarattık resmen. Çocukların yapacak bir şeyleri yoksa hemen paniklemeye başlıyoruz ve onlara seçenekler listesi sunmaya çalışıyoruz. Çocuklarımızın mutsuz olmaması, stres olmaması için elimizden geleni yapıyor, önlerine çıkan en küçük engeli bile kaldırmaya çalışıyoruz. Çünkü diğer türlü, ebeveynlik görevimizi yerine getirmiyor gibi hissediyoruz. Ancak böyle yaparak onlara zarar verdiğimizin farkında mıyız acaba? Onlardan “sıkıldım” kelimesini duymamak için ellerine teknolojik aletler vererek onları “meşgul” hale getirmeye çalışıyoruz. Ancak teknolojinin bizi duygusal olarak çocuklarımızdan ve çocuklarımızı da yaratıcılıktan koparmaya başladığını ne zaman anlayacağız acaba? Çocuk beyni için en temel besin…